Dosadašnja iskustva u zaštiti biodiverziteta su pokazala da bez adekvatne zaštite STANIŠTA nema adekvatne zaštite BIODIVERZITETA na specijskom i genetičkom nivou.
Zbog toga savremeni koncepti u zaštiti bidoiverziteta izdvajaju STANIŠTE kao centralnu jedinicu zaštite.
Osnovno teoretsko polazište u savremenom definisanju i klasifikaciji STANIŠTA , bazirano je na definiciji po kome ono predstavlja: “zajednicu biljaka i životinja (i drugih članova biocenoze), koja zajedno sa abiotičkim faktorima (zemljište, klima, količina i kvalitet vode i dr.) predstavlja jedinstvenu funkcionalnu celinu” (Davies C.E. & Moss, D. 2002: EUNIS Habitat classification - European Habitats Classification System, European Environment Agency & European Topic Centre on Nature Protection and Biodiversity).
U okviru svojih prioritetnih aktivnosti na harmonizaciji nacionalnih normi i standarda u oblasti zaštite životne sredine (zaštite prirode i biodiverziteta) sa evropskim i medjunarodnim standardima, koje prositiču iz obaveza prema ratifikovanim medjunarodnih konvencijama, kao i suštinske potrebe za uključivanjem u medjunarodne procese, Ministarstvo za nauku i zaštitu životne sredine Republike Srbije je u novembru 2003. godine pokrenulo Projekat pod nazivom:
"HARMONIZACIJA NACIONALNE NOMENKLATURE U KLASIFIKACIJI STANIŠTA SA STANDARDIMA MEDJUNARODNE ZAJEDNICE"
|
|
|
|
